Noah Barleywater gaat er vandoor

Titel: Noah Barleywater gaat er vandoor
Auteur: John Boyne (schrijver van the boy in the striped pyjamas)
Uitgeverij: De Boekerij
Gelezen in de periode: 18 tot 22 oktober 2011

Recensie: Wat een bijzonder boek. Het is een vertaalde literaire roman. Het is eigenlijk een soort sprookje. Op een magische manier wordt een moeilijk onderwerp behandeld. Ht naderende afscheid van een geliefd persoon. Noah slaat op een dag op de vlucht. Hij is dan acht jaar oud. Gaanderweg kom je erachter dat hij zijn thuissituatie is ontvlucht omdat zijn moeder ernstig ziek is. Het wordt echter bijna op geen enkel moment een treurig boek, Het is gewoon een magisch boek. Je valt van de ene verbazing in de andere. Als je meegaat in het verhaal valt er heel wat te lachen. Hoe verzin je het!
Het boek is ook goed te lezen voor/door oudere kinderen.

Favoriete passage:
'Maar de vloer, hakkelde Noah. Als ik naar binnen loop, val ik er zo doorheen.
Ach, ja, zei de oude man. Dat had ik moeten uitleggen. Afgelopen jaar heb ik wat planken moeten gebruiken toen ik tijdelijk zonder hout voor de haard zat. Ze waren er niet blij mee, dat geef ik eerlijk toe, en ik ben er niet trots op. Maar goed, de rest vult het tekort weer aan. Kijk maar.
Noah zette grote ogen op toen de oude man onbekommerd de keuken binnen liep en de planken in actie kwamen. Bij iedere stap doken ze op en sprongen naar voren, waarbij de gaten steeds van plaats veranderden. De oude man viel er echter nooit in omdat iedere plank precies op tijd onder zijn voeten schoof zodat hij erop kon gaan staan. Wat merkwaardig, zei Noah. Hij schudde verbaasd zijn hoofd en besloot het zelf te proberen. De planken deden hetzelfde - ze sprongen overal vandaan en landen onder zijn voeten voordat hij naar de duisternis daaronder zou valllen- maar ze leken nu luidruchtiger, en Noah wist zeker dat hij ze naar adem hoorde snakken'

Beoordeling:****

De Warlock [de geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel]

Titel: De Warlock
Auteur: Michael Scott
Uitgeverij: de Boekerij
Gelezen in de periode: van 10 oktober tot 15 oktober 2011

Recensie:
Dit boek is de vijfde in deze reeks. Het begon met de alchemist, de magiër, de tovenares, de necromancer en nu dus de warlock. Voor het eerst zal de tweeling tegenover elkaar komen te staan nu Josh gekozen heeft voor de "vijand" Dee.
Je gaat je gedurende het boek steeds meer afvragen wie nu de goed en wie de slechte kant heeft gekozen. Je denkt dat Josh echt bij de verkeerde kant zit, want wie laat er nu een zevenkoppige draak (lotan) los op San Francisco?
Eigenlijk heel logisch, maar toch verrassend in dit deel, zowel tante Agnes als hun ouders blijken ook magische personen te zijn!
Tante Agnes, eigenlijk Tsagaglalal, wijdt Sofie in in de geheime magie van de aarde.
Josh heeft nog steeds niet aan Dee verteld dat hij de laatste twee ontbrekende bladzijden van de Codex onder zijn t-shirt bij zich draagt.
Virginia Dare is wel op de hoogte, maar zij deelt in zijn geheim.
Zij wijt hem in in de geheimen van de magie van lucht.

Het hele verhaal draait om Danu Talis. Daar is alles begonnen, zal daar ook alles eindigen? Zal Dee heersen over de hele aarde en de ander werelden, of zal er een einde komen aan de aarde zoals wij die kennen?
Alle licht in handen van Josh en Sofie.

Favoriete passage: niet een specifieke, ik vind het hele boek leuk om te lezen. Vooral grappig om bekende personen uit de geschiedenis terug te zien komen, verweven door dit magische verhaal, zoals Shakespeare, Billy the kid, Jeanne d'Arc.
Heb de hele serie nu gelezen, er volgt nog een deel!
Beoordeling:****

Rot

Titel: Rot
Auteur: Mo Hayder
Uitgeverij: Luitingh
Gelezen in de periode: van 3 tot 10 oktober 2011

Recensie: Echt een boek om aan het begin van de herfst te lezen. Lekker op tijd in bed, in het schemerdonker beginnen met lezen en pas eindigen tegn middernacht. Hoe donkerder buiten, des te beter zit je in de sfeer van de boeken van Mo Hayder. Weer een echte aanrader! Mo schrijft zo heerlijk morbide, ze schrijft zo beeldend, dat je alles meteen voor je ziet. Mensen met een zwakke maag en slechte slapers zouden deze boeken beter niet lezen.
In dit boek spelen de zusjes Sally en Zoë een grote rol. Je wordt tijdens het verhaal zeker drie keer totaal op het verkeerde spoor gezet! Tot op het einde erg spannend. Ik hoop dat het volgende boek van Mo weer doorgaat op- deze verhaallijn met deze hoofdrolspelers, het was totaal anders dan haar laatste boeken. Het verhaal draait in eerste instantie om een vermiste tiener. Al vrij snel in het verhaal wordt ze gevonden. Al snel blijkt dat de dochter van Sally (Millie genaamd) zich in een benarde positie bevindt. Ze heeft geld geleend van een volkomen louche figuur. Die berekent haar zo snel rente op rente dat ze steeds nerveuzer begint te worden. Als dan ook nog blijkt dat deze figuur blijft opduiken bij het werkadres van haar moeder.....

Favoriete passage:
De LPD had gelijk: er was een stuk tape over Lornes mond geplakt. Het hield een rond voorwerp op zijn plek dat zo ver mogelijk naar binnen was geduwd en aan de boven- en de onderkant waren lichtgevend groene plukjes te zien. Haar kaken waren zo wijd opengewrikt dat ze leek te gillen of te grauwen als een beest. Haar neus was tot een bloederige bult geslagen en haar ogen zaten stijf dicht. In haar haar zat ook bloed. Er liepen twee duidelijke strepen bloed van onder de tape naar haar kaak, bijna precies op de plek waar het scharnier van de mond van een buikspreekpop zou zitten, alleen liepen ze door tot bijna onder haar oren.

[voor de liefhebber: de groene plukjes komen van een tennisbal]
Beoordeling:Zeker ****!

Wat verborgen is

Titel: Wat verborgen is
Auteur: Hjorth Rosenfeldt
Uitgeverij: Uitgeverij Cargo
Gelezen in de periode: eind september/begin oktober.

Recensie:
Weer een nieuw Zweeds schrijversduo! Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt vormen samen Hjorth Rosenfeldt. Wat mij betreft een goede combi... Dit is het begin van een nieuwe reeks want de ondertitel luidt: De Bergmankronieken. Sebastian Bergman is de hoofdrolspeler in dit verhaal. Hij is psycholoog en een erg interessant karakter. Hij verloor in 2004 in een klap zijn vrouw en dochter in een tsunami. Zijn dochter Sabine werd letterlijk uit zijn handen gerukt. Sindsdien slaapt hij slecht. Ook zijn liefdesleven is erg onstuimig. Het verhaal speelt zich af in Vasteras, waar een zestienjarige scholier als vermist wordt opgegeven door zijn moeder. Hij wordt later die week vermoord terug grvonden in een moerassig gebied. Het spoor leidt al snel naar het Palmlov college. Dit verhaal leest als een trein en blijft tot het laatst verrassen. Een echte aanrader.
Favoriete passage:
Uit een brief van Sebastiaans moeder: Het spijt me te moeten horen dat je in verwachting bent. Het is helemaal tegen mijn overtuiging, maar ik vind toch dat ik je een advies moet geven, en wel om, als het nog kan, je zwangerschap te laten beeindigen. Probeer Sebastiaan te vergeten. Hij zal nooit enige verantwoordelijkheid op zich nemen voor jou of je kind. Het doet me verdriet je dit te schrijven en je zult je wel afvragen wat voor moeder ik ben, maar de meeste mensen zijn beter af zonder Sebastiaan in hun leven. Ik hoop dat alles zich voor je ten goede keert.
Beoordeling:****(*).

Tony & Susan

Titel: Tony & Susan
Auteur: Austin Wright
Uitgeverij: De arbeiderspers
Gelezen in de periode: Half september 2011

Recensie: De roman Tony & Susan verscheen in 1994 voor het eerst in Nederland als Het schreeuwen van de nacht en is in 2010 herontdekt en heruitgegeven, ditmaal onder de naam Tony &Susan.

Eigenlijk is dit boek een verhaal in een verhaal. Susan ontvangt een manuscript van haar ex-man Arnold. Hij verzoekt haar om het boek te lezen en te voorzien van haar commentaar.
Het boek dat zij leest is een regelrechte thriller. Die thriller draait om Tony en zijn vrouw en dochter. Zij rijden 's nachts op de snelweg en worden lastig gevallen door 3 mannen in een andere auto. Ze botsen op elkaar en het verschrikkelijkst denkbare wordt werkelijkheid. Tony zijn vrouw en dochter worden ontvoerd in zijn eigen auto en Tony blijft achter met een van de drie mannen en de andere auto.

Eigenlijk is het verhaal wat het boek zo spannend maakt de thriller die Arnold heeft geschreven. Het hoofdverhaal eromheen is eigenlijk een roman. In deze roman draait het vooral om Susan die het boek leest. Zij vraagt zich regelmatig af waarom zij het boek moet lezen. Is er een overeenkomst tussen Tony en Arnold? Wil Arnold haar iets duidelijk maken met dit boek?

De gelaagdheid van het boek, maakt dat je erover gaat nadenken. De thriller in het boek maakt dat je het niet kunt wegleggen omdat je wilt weten hoe het verder gaat.

Knap geschreven!

Favoriete passage:
Ze legt het manuscript neer. Wat een hachelijke situatie, het wordt erger en erger. Ze ergert zich aan Tony Hastings, maar wat zou zij hebben gedaan als het haar was overkomen? Er niet zijn, dat om te beginnen, zegt ze.
Ze wil opstaan. Iets doen voor het volgende schokkende hoofdstuk. Ze zou zich echter liever niet verroeren. Gewoon doorgaan, kijken wat er komt.
Wat is het meest waarschijnlijke wat er kan gebeuren met een man die net in de bossen is gedumpt, terwijl schurken ervandoor zijn met zijn vrouw, dochter en auto? Onmogelijk daar antwoord op te geven zonder de schurken te kennen, zonder te weten wat ze denken dat ze aan het doen zijn. Maar dit is fictie, wat de vraag anders maakt. Het is een pad dat ergens heen gaat, door Edward uitgestippeld. De vraag voor Susan is: wil ik dat pad volgen? Maar kan ze wel anders? Ze zit eraan vast, net als Tony.


Beoordeling:****

Dossier '64

Titel: Dossier '64
Auteur: Jussi Adler-Olsen
Uitgeverij: Prometheus
Gelezen in de periode: Eerste week van september 2011

Recensie: Deel 4 in de reeks van serie Q.
Wat maken de drie hoofdpersonen Carl, Rose en Assad veel mee in dit deel! Ditmaal is hun leven wel erg onzeker. (Bijna) aanrijdingen, een mogelijke gasexplosie, vergif in een drankje en een brand in een archiefruimte.
Zullen ze aan het eind van het verhaal nogf wel allemaal in goede gezondheid verkeren?
Begin snel met dit deel...
Het verhaal speelt zich deels af in 1987 en deels in 2010.
Het onderwerp is eigenlijk te erg voor woorden. "Zogenaamde" doktoren beslissen over het al dan niet uitdragen van zwanderschappen en steriliseren vaak onwetende vrouwen. Er komen in dit verhaal verdachte aanwijzingen binnen over een eiland genaamd Sprogo, waar de Deense overheid vroeger lichtzinnige of zwakzinnige vrouwen naartoe stuurde om te kunnen worden opgesloten. Zonder dat de vrouwen er iets over te zeggen hadden werden ze geaborteerd of gesteriliseerd. Alles lijkt samen te hangen met de politieke partij "de zuivere lijn' die verregaande pogingen doet om deel uit te gaan maken van de politiek om zodoende hun denkbeelden te legaliseren.

Favoriete passage:
Hij liet zijn blik langs het bizarre tafereel glijden. Langs het levenloze lichaam van Carl Morck op de grond en langs de grijze, groteske doodshoofden met stoffig, verdord haar, teruggetrokken lippen en zwartgele tanden. Ingedroogde, vreselijk stinkende dode lichamen die in hun nette kleren en met een vastgevroren gezichtsuitdrukking op hun laatste maaltijd zaten te wachten (...)
Hij slikte een paar keer diep en stapte het vertrek binnen, dat wel sterk rook, maar niet direct bedorven. Nu herkende hij de geur. Het was als wanneer je een glazen kast met opgezette vogels opende. Dood en eeuwigheid tegelijk.




Beoordeling: ****(*)

De noodkreet in de fles/Jussi Adler Olsen

Titel: De noodkreet in de fles
Auteur: Jussi Adler Olsen
Uitgeverij: Prometheus
Gelezen in de periode: eind augustus 2011

Recensie: Deel 3 in de reeks van serie Q. Ditmaal een echte aanrader! Tot nu toe de beste in de reeks. Carl krijgt van Schotse collega's een fles met daarin een brief. Het is al senl duidelijk dat deze brief ooit is geschreven met bloed. Aan Carl, Rose en Assad de taak om uit te pluizen wat er ooit heeft gestaan. Het blijkt een smeekbede om hulp uit 1996. Iemand haalt het in zijn hoofd om steeds twee kinderen uit een gezin te kidnappen. Een kind komt heelhuids terug, de ander wordt bruut omgebracht. Geen van de ouders heeft ooit aangifte gedaan of heeft hun kind als vermist opgegeven. Het blijkt in alle gevallem te gaan om strenggelovige gezinnen.
Het is een intrigerend, erg spannend verhaal. Je wordt er werkelijk in gezogen!
Leuk detail: Rose lijkt een tweelingzus genaamd Yrsa te hebben. Maar is zij wel echt haar zus?

Favoriete passage:
Ze draaide haar pols deze ene vrije centimeter achteruit naar het karton en liet de vlam een moment rustig aan de zijkant van de doos likken. Toen liet ze haar greep los en zag de smalle blauwe vlam gelig en breder worden. Heel langzaam bewoog hij als een streep licht naar boven. Bij iedere centimeter die hij zich naar boven wist te kangen liet hij een zwart spoor van roet achter. Dat wat zojuist had gebrand, doofde uit. Als een streep kruit naar niets. (...)
Toen werd de geur sterker.
Ze sloeg haar ogen op en zag een gele gloed, die zich boven op de stapel dozen vermengde met een fonkelend blauw licht.
Even later flakkerde het schijnsel van de vlammen boven haar.
Het brandde.
Ze had gehoord dat bijna iedereen die omkwam bij een brand, stierf door rookvergiftiging, en als je jezelf in veiligheid wilde brengen, dan moest je langs de grond onder de rook door kruipen.
Ze wilde dolgraag doodgaan aan rookvergiftiging. Dat klonk als een genadige, pijnloze dood.
Het probleem was alleen dat ze niet kon kruipen en dat de rook omhoogging. De vlammen zouden haar te pakken krijgen voor de rook. Ze zou levend verbranden.
Toen kwam de angst.
Haar laatste, definitieve angst.

Beoordeling:*****

De fazantenmoordenaars/ Jussi Adler Olsen

Titel: De fazantenmoordenaars
Auteur: Jussi Adler Olsen
Uitgeverij: Prometheus
Gelezen in de periode: 18-22 augustus

Recensie: Deel twee in de reek van serie Q. Brigadier Carl Morck gaat wederom op stap met zijn assistent Assad. Het verhaal kent vele verschillende personages. Om de moord op een broer en zus in 1987 te kunnen oplossen, moet Brigadier Morck met zowel zwervers als de jetset overweg kunnen.
Het verhaal leest lekker weg, maar is niet de beste in deze reeks.
Het einde is wel erg spannend. Assad en Carl worden gevangen genomen. Assad wordt opgesloten in een kooi bij een hyena en Carl vlucht met zijn handen op zijn rug gebonden het bos in, terwijl er jacht op hem wordt gemaakt...

Favoriete passage (p. 398):
Daarna greep Assad naar een kleine linnen bundel en trok aan het eind, terwijl de vrouw naar adem snakte en haar handen naar haar hoofd bracht.
Hetzelfde deed Assad, toen hij zag wat erin zat.
Een gemummificeerd, piepklein mensje met lege oogkassen. Een helemaal zwart hoofdje en stijf uitstekende vingertjes. Gekleed in poppenkleertjes die niet nog veel kleiner konden zijn.
Ze zagen haar naar het babylijkje snellen en deden niets om haar te verhinderen het op te pakken en tegen zich aan te drukken (...)
De rest van deze passage verklap ik niet als je het boek nog wilt lezen is het cruciaal voor het verhaal.

Beoordeling: **(*)

De suite/Suzanne vermeer

Titel:De Suite
Auteur:Suzanne Vermeer (pseudoniem)
Uitgeverij: AW Bruna uitgevers
Gelezen in de periode: 24-26 augustus 2011

Recensie: Joyce Nieuwpoort, alleenstaand moeder en hotelmanager in Tenerife, komt voor grote uitdagingen te staan. Russische toeristen zorgen ervoor dat het drukker is dan ooit.
Onverwachts wordt ze op een avond overmeesterd door twee mannen. De volgende dag wordt ze wakker in een van haar eigen suites en weet niks meer.
Dan wordt ze geconfronteerd met een onbekende man die wel weet wat er is gebeurd. Hij toont haar een compromitterende video-opname met pikante scènes waar Joyce -weliswaar bewusteloos- een rol in speelt.
Al snel wordt Joyce gechanteerd. Als dan op een avond ook haar zoon Jason weg is en een vriend in elkaar wordt geslagen, weet Joyce dat het echt menens is.

Dit boek is best spannend, maar vrij vaak behoorlijk ver gezocht, waardoor je niet lekker in het verhaal komt.

Favoriete passage:
Via het pad liep ze naar haar bungalow.
Wat vreemd, op woensdagavond liet Jason altijd het buitenlicht van het terras aan. Misschien was het kapot. Ze opende de deur, deed het licht in de woonkamer aan en legde haar tas op de bank. Zoals elke woensdagnacht liep ze eerst door naar de slaapkamer van haar zoon. In het schijnsel van het licht uit de woonkamer zag ze dat er iets niet klopte.
Snel stapte ze naar zijn bed.
Het was leeg.

Beoordeling:***

Het alfabethuis, Jussi Adler Olsen

Titel: Het alfabethuis
Auteur: Jussi Adler Olsen
Uitgeverij: Prometheus
Gelezen in de periode: half augustus 2011

Recensie: Dit verhaal staat samen met "de bedrijfsterrorist" in een verhalenbundel van prometheus. Lekker dik boek, daar hou ik van (totaal 974 pagina's). Het verhaal speelt zich grotendeels af in de Tweede Wereldoorlog. Als je normaal gesproken niks leest over die periode en niet van geschiedenis houdt, raad ik je toch aan om het boek te lezen. Erg spannend. Twee vrienden die strijden voor het Britse leger worden gedwongen om te vluchten als ze een noodlanding moeten maken met een parachute op duits grondgebied. Ze komen terecht in een treinwagon waarin allerlei soldaten op bedden liggen. Ze gooien smaen twee zieke Duitsers uit de trein en nemen hun plaats in. Het blijkt een wagon te zijn met gewonde SS-ers die een psychische kwaal hebben. Wonder boven wonder redden ze het anderhalf jaar zonder dat er iemand argwaan krijgt. Een van hen ontsnapt en houdt zijn hele leven lang een schuldgevoel. Zou het goed zijn afgelopen met zijn vriend die hij noodgewongen moest achterlaten?

Favoriete passage:
's Nachts was Bryan niet alleen. Het gekreun van zijn bewusteloze buurman was voldoende om hem met een ruk uit het bed doen schieten.
Gewoonlijk lieten ze zijn pillen op het nachtkastje liggen, zodat hij ze zelf kon innemen. Na het invallen van de duisternis kon hij niet meer naar het toilet. De deur op de gang ging op slot. Er was geen wasbak in de kamer. Na een paar pogingen om de pillen in de urine van de nachtspiegel op te lossen, gaf hij ook die methode om zich van de pillen te ontdoen op. Daarom wachtte hij altijd tot de afdeling in diepe rust was. Pas dan liep hij naar zijn buurman, trok zijn masker opzij en duwde de pillen in zijn mond. Hij hoestte wat, wanneer Bryan het waterglas tegen zijn lippen hield, maar even later kwam altijd de slikbeweging. Ook de verplegers gaven zijn buurman medicijnen. Of het mengsel de bedoeling had om hem verder te laten slapen of wakker te maken, wist Bryan niet. Natuurlijk was hij bezorgd of de combinatie fatale gevolgen zou blijken te hebben. Maar er gebeurde niets. De ademhaling werd alleen rustiger, vloeiender.
Wanneer de simulanten het nog steeds op hem gemunt hadden, zouden ze 's nachts moeten toeslaan. Daarom moest Bryan het ritme van dag en nacht omwisselen, zodat hij beter op zichzelf zou kunnen passen.
Beoordeling:****

All-inclusive

Titel: All-inclusive
Auteur: Suzanne Vermeer (pseudoniem voor de inmiddels overleden Paul Goeken)
Uitgeverij: AW Bruna uitgevers
Gelezen in de periode: eerste week augustus 2011

Recensie:
Wat een droomvakantie had moeten worden -met zijn viertjes all-inclusive op vakantie naar een vijfsterrenhotel- eindigt in een nachtmerrie. De tienjarige tweeling verdrinkt in het zwembad.
Na een flinke periode waarbij er niks uit Chantal haar handen komt en waarbij haar man met een complete inzinking wordt opgenomen in het ziekenhuis, gaat ze op onderzoek uit.
Al snel blijkt dat het verdrinken van haar kinderen op een all inclusive resort een niet op zichzelf staand incident is. Er is veel meer mis met het all-inclusive systeem: voedselvergiftigingen door opgewarmd eten, verdrinkingen van kinderen en van dronken volwassenen, verkeerde chemicalien in het zwembad, etc.
Het boek leest als een trein en toch ga je erover nadenken! Ik zou dit boek niet aanraden aan mensen die van plan zijn (ooit nog) naar een all-inclusive resort op vakantie willen.
Opvallend personage: de kenau schoonmoeder Dorien van der Schaaf!

Favoriete passage:
'Ik kreeg een half uur geleden een bijzonder vervelend telefoontje van de hotelarts. In een tijdsbestek van twee uur hebben zich negen gasten bij hem gemeld. Allemaal met dezelfde symptomen: braken, diarree en koorts.'
(...)
'Het eten?'
Ratcliffe schudde ontkennend zijn hoofd(...)
'Het zwembad, Hossam. Het is helemaal mis met het zwembadwater.'
(...)
Hij zag hoe de twijfel de Egyptenaar innerlijk verscheurde. Uit de school klappen was tegenover zijn collega's nauwelijks verdedigbaar (...)
'Het gaat om de chemicaliën meneer. Voor deze maand zijn we er zo goed als doorheen.'
In twee afgebeten zinnen vertelde de man het hele verhaal dacht Ratcliffe. Hij opende een bureaula, haalde er een chequeboek uit en zette de benodigde krabbels. Hierna gaf hij cheque aan Hossam.
'Morgenochtend vroeg sta jij bij de leverancier voor de deur. Met deze cheque koop jij de benodigde spullen voor deze maand. De factuur laat je op verleden week aftekenen. Daarna ga je als een speer terug naar het hotel en zorg je ervoor dat het zwembadwater aan de standaardeisen voldoet.'
Hij zag de opluchting op het gezicht van de Egyptenaar.
'Denk erom dat je de factuur op verleden week laat zetten, Hossam. Dat is belangrijk.'
Beoordeling: ***(*)

Gevallen

Titel: Gevallen
Auteur: Karin Slaughter
Uitgeverij: Cargo
Gelezen in de periode: eind juli 2011

Recensie: Lekker spannend, zoals we van Karin gewend zijn. In het huis van de moeder van Faith Mitchell wordt ingebroken terwijl haar moeder op haar baby past. Er wordt in dat huis een onbekende man vermoord en Faith schiet ter plekke een tweede en later ook een derde man neer. Van haar moeder is geen spoor behalve een vrij bloederige handafdruk op de voordeur en een teken geschreven in bloed onderop een stoel. Vanaf het moment dat Faith de wijsvinger van haar moeder onder haar kussen vindt en haar 16-jarige zoon via sociale media dreigende berichten ontvangt, kun je het boek gegarandeerd niet meer naast je neer leggen. Uiteraard maken ook Will Trent en Sara Linton weer deel uit van dit boek.

Favoriete passage (een van de vele, was moeilijk kiezen dit keer):
'En wat dan?' riep hij uit. 'Kom ik dan weer kruipend naar jou toe?'
'Zoals altijd'
'Dan ben ik nog liever alleen. Ik rot nog liever in mijn eentje weg dan dat ik met jou ben opgescheept.'
Ze keerde hem haar rug toe. Will zette het glas in de gootsteen, en met de achterkant van zijn hand veegde hij zijn mond af. Angie huilde niet snel, althans geen echte tranen. Elk kind waarmee Will was opgegroeid hield er weer een andere overlevingsstrategie op na. Jongens gebruikten hun vuisten. Meisjes kregen boulimie. Sommigen, zoals Angie, gooiden het op seks, en als seks niet hielp, probeerden ze het met tranen, en als tranen niet hielpen, vonden ze wel iets anders waarmee ze je in je hart raakten.
Toen Angie zich omdraaide, had ze de loop van Wills pistool in haar mond.
'Nee...'
Ze haalde de trekker over. Hij sloot zijn ogen en stak zijn handen omhoog om zijn gezicht te beschermen tegen de rondspattende hersens en stukjes schedel.
Maar er gebeurde niets.
Langzaam liet Will zijn armen zakken.
Het pistool stak nog steeds in haar mond. Weer haalde ze de trekker over. De hamer klikte. Niks. Hij zag het magazijn op tafel liggen. De kogel die in de kamer hoorde te zitten, lag ernaast.


Beoordeling:****

De vrouw in de kooi

Titel: De vrouw in de kooi
Auteur: Jussi Adler Olson
Uitgeverij: Prometheus
Gelezen in de periode: eerste week augustus 2011

Recensie: Door meerdere mensen aangeraden. Een uitgelezen moment om in onze vakantie te lezen nu we meer vrije tijd hebben. Een prettig leesbaar boek!
Vooral in de tweede helft van het boek erg spannend. De hoofdpersoon, brigadier Carl morck is noodgedwongen hoofd van de recent gestarte afdeling onopgeloste zaken, afdeling Q. Na jaren weet Carl een doorbraak te forceren in een oude verdwijningszaak. De linkse politica Merethe Lynggaard verdween spoorloos zo'n vijf jaar geleden en niemand weet wat er met haar gebeurd is. Vooral Carl zijn 'assistent' Assad komt erg komisch uit de hoek en is mijn favoriete personage. Smaakt naar meer!

Favoriete passage:
Carl vroeg hem om te zwijgen, gewoon te luisteren en snel te denken. Niet vragen alleen antwoord geven.
'Wat er gebeurt als je iemand voor een periode van vijf jaar blootstelt aan druk tot 6 atmosfeer, en dan de druk in een keer weghaalt?' herhaalde Kurt. 'Dat is me een eigenaardige vraag. Zo'n situatie is waarschijnlijk zeer hypothetisch, nietwaar?'
[...]
'Ja, dan ga je waarschijnlijk dood.'
'Ja, maar hoe snel?'
'Ik heb geen idee, maar het wordt een smerige bedoening.'
'Hoezo?'
'Alles binnen in je knapt. De longblaasjes laten de longen klappen. De stikstof in je botten laat het weefsel knappen, je organen, ja, alles in je lichaam zwelt op, want overal in het lichaam zit lucht[...]
Is dit een actuele situatie Carl? vroeg hij vervolgens.
Ik vrees ernstig van wel, ja.


Beoordeling:****

Uitglijder

Titel: Uitglijder
Auteur: Loes den Hollander
Uitgeverij: Karakter uitgevers
Gelezen in de periode: 22 juli tot 24 juli 2011

Recensie:
Al vrij veel boeken van Loes den Hollander gelezen. Deze viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Het verhaal liep niet zo lekker als ik gewend ben van haar. Op zich wel een spannend gegeven. De recensent Gustaaf Jelle de Volte is ervan overtuigd dat hij naast recenseren ook zelf heel goed een thriller zou kunnen schrijven. Dat doet hij dan ook. Ineens is niet alleen zijn vrouw spoorloos verdwenen maar is ook zijn manuscript en zijn backup usb stick niet meer te vinden. Gustaaf vermoedt dat iemand hem te grazen wil nemen. Zeker omdat het verdwijnen van zijn vrouw steeds meer begint te lijken op de thriller die hij zelf heeft geschreven.
Hoop dat het bij deze uitglijder blijft, want ik ben beter van haar gewend.


Favoriete passage:
Er begon een duister vermoeden in hem te rijzen en de gedachte alleen al benam hem bijna de adem. Op een avond vroeg hij het. 'Krijgen we soms een baby?'Hij verwachtte dat zijn moeder zou zeggen: 'Er komt helemaal geen baby.' Maar ze riep verrukt:'Je hebt het al geraden, vind je het niet geweldig? Misschien wordt het een zusje, je zou toch wel een zusje willen hebben? Of een klein broertje? Dan leer jij hem alles, je zult zijn grote voorbeeld zijn. Zijn held.
Hij staarde haar aan.
Zeg eens wat, je bent toch blij? We hadden nooit gedacht dat er nog een kindje bij zou komen.
Hij haatte haar en het verbaasde hem niet eens.
[...]
Kijk me eens aan en zeg me na: Mama houdt het meest van mij.
Hij draaide zijn rug naar haar toe en weigerde antwoord te geven.
Drie dagen later was zijn moeder dood.


Beoordeling: **(*)

Voor ik ga slapen

Titel: Voor ik ga slapen
Auteur: SJ Watson
Uitgeverij: Anthos

Gelezen in de periode: eerste week van juli 2011

Recensie:
Dit boek intrigeerde me in eerste instantie door de boeiende foto op de kaft. Totaal geen tekst te zien, alleen dit oog. De schrijver zei me niks, had er nog niet van gehoord. Dat bleek te kloppen, want het is zijn eerste boek. Deze schrijver komt uit Engeland en volgde in 2008 een schrijverscursus. Wat een spannend en goed eerste boek! Het boek leest vlot. De zinnen zijn prettig geschreven en je zit al snel in het verhaal. Het boek draait om een vrouw. Zij heet Christine en wordt elke ochtend wakker naast een vreemde man. Wat al snel blijkt is dat zij een groot geheugenverlies heeft en elke dag opnieuw denkt dat in het verkeerde huis in het verkeerde bed wakker wordt naast een vreemde man. Briljant gegeven en goed uitgewerkt. Ik zal niet teveel uitwijden over het verhaal om niet teveel te verklappen, maar zodra christine begint met een dagboek bijhouden en elke ochtend wordt gebeld door haar psychiater om haar daaraan te herinneren wordt het beetje bij beetje duidelijk dat niks is wat het lijkt!!!

Favoriete passage:
Het dringt ineens tot me door. Morgen weet ik hier niets meer van. Daarom heeft Ben de schooltas meegenomen. De foto's zitten erin. Het plakboek. Hij zal me helemaal opnieuw moeten uitleggen wie hij is en waar we zijn.
Ik vraag me af of ik mijn dagboek heb meegenomen. Dan herinner ik me dat ik het in mijn tas heb gestopt. Ik probeer rustig te worden. Vanavond leg ik het onder mijn kussen en dan vind ik het morgen terug en lees ik het. Alles komt goed [...] Ik loop naar de deur en dan zie ik het. Rechts van mij. De badkamer. De deur staat wijd open. Een bad, wc, wastafel. Maar het is de vloer die mijn aandacht trekt en me de stuipen op het lijf jaagt. Het is een tegelvloer met een ongewoon patroon: zwarte en witte tegels wisselen elkaar af in wilde diagonalen.
Mijn kaken komen van elkaar. Ik krijg het ijzig koud en meen mijzelf te horen schreeuwen. Nu weet ik het. Ik herken het patroon. ik heb niet alleen Brighton herkend. Ik ben hier eerder geweest. In deze kamer.


Beoordeling:****(bijna *)

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Titel: De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Auteur:Jonas jonasson
Uitgeverij: Signatuur

Gelezen in de periode: juni 2011

Recensie:
Wat een heerlijk boek! Er gaat geen hoofdstuk voorbij zonder op zijn minst een glimlach op je gezicht. Het verhaal draait allemaal om de 100-jarige Allan die "opgesloten" zit in een verzorgingstehuis. Op de dag van zijn verjaardag ontsnapt hij uit het raam. Er ontstaat een soort zwaan kleef aan waarbij Allan onderweg allerlei -ietwat vreemde- types om zich heen verzamelt. Er vallen wel wat doden in het boek en toch voel je nog steeds de grootste sympathie voor de hoofdrolspelers. Tijdens zijn leven heeft Allan al veel meegemaakt, waarvan veel verweven lijkt te zijn met echte historische gebeurtenissen zoals de ontwikkeling van de atoombom, de Spaanse burgeroorlog, de Chinese revolutie, e.d. Diverse beroemde personen komen voorbij: Einstein, Charles de Gaulle, Truman, Roosevelt, Kim il sung. Allan kende ze allemaal! Sterker nog: de meeste namen adviezen van hem aan.
Hartverwarmend, dolkomisch boek: Lezen!

Favoriete passage (een van de moorden):

Wie ooit zijn voet in de kleverige drab waaruit verse olifantenpoep bestaat heeft gezet weet dat het bijna onmogelijk is om te blijven staan. Hompies achterste voet gleed weg, hij zwaaide met zijn armen in een poging zijn evenwicht te bewaren, deed nog een stap naar achteren waardoor hij met twee voeten in de derrie stond, viel hulpeloos achterover en belandde zachtjes op zijn rug. Zit Sonja, zit, zei Allan [...] Haar achterwerk landde op iets zachts en warms, er klonk een dof krakend geluid en een korte piep [...]
Dat was nummer twee zei Julius. Wat een verdomde klerezooi zei de schoonheid.



Beoordeling:
****

Eten, bidden en beminnen

Titel: Eten, bidden en beminnen
Auteur:
Uitgeverij:
Gelezen in de periode: De eerste weken van april 2011

Recensie: volgt...

Favoriete passage: Beoordeling:

Vaslav van Arthur Japin

Titel: Vaslav
Auteur: Arthur Japin
Uitgeverij: Arbeiderspers
Gelezen in de periode: 27 maart tot 1 april

Recensie: Drie ooggetuigen vertellen wat er zich voor, tijdens en na 19 januari 1919 heeft voorgedaan. Op die dag maakt Vaslav Nijinski abrupt een einde aan zijn danscarriere. Zijn bediende, zijn vrouw en zijn voormalig minnaar en choreograaf Sergej Pavlovitsj vertellen elk vanuit hun eigen oogpunt over Vaslav.
Van de een op de andere dag besluiten om niet meer te dansen en -bijna- geen woord meer te praten is een indrukwekkend besluit. Ik vond het een prachtig verhaal! Er zitten veel filosofische wijsheden in dit boek. De meest aansprekende vond ik: Wil je gelukkig zijn, wees dan gelukkig!
De opmerkelijke keuze van Vaslav spreekt me aan en door de prachtige verhaallijn kun je als lezer goed volgen hoe hij tot zijn besluit komt. Het gedeelte vanuit zijn bediende vond ik het mooiste om te lezen, eigenlijk begreep hij hem het beste. De zinnen in dit boek zijn prachtig geformuleerd. Het is een boek vol liefde! Na alle literaire thrillers van het afgelopen kwartaal vond ik het heel fijn om weer eens echte literatuur te lezen.
Bewust ook twee, drie dagen erna niks gelezen om het boek te laten bezinken...

Favoriete passage:
"Genialiteit is een vorm van domheid. Hij komt overeind om me in de spiegel aan te kunnen kijken. Zul je dat onthouden?
Ik zet mijn vingertoppen tegen zijn slapen en masseer ze. Het ene moment lijken zijn ogen spleetjes, het volgende sper ik ze wijdopen. Het enige wat je ervoor moet doen, vervolgt hij, is zonder na te denken grote keuzes maken"

Beoordeling:

Drie seconden van Roslund & Hellstrom

Titel: Drie seconden
Auteur: Roslund & Hellstrom
Uitgeverij: De Geus
Gelezen in de periode: 22 maart tot 26 maart 2011

Recensie:
Ik moest echt even wennen aan de schrijfstijl. Vooral in het eerste gedeelte van het boek wordt er zo snel geschreven. En dan letterlijk hoor, echt zinnen van slechts 3 tot 6 woorden. Ik ben erg gewend aan lange zinnen en moest echt even omschakelen. Toen het verhaal eenmaal liep en je alle hoofdpersonen uit elkaar kon houden, werden de zinnen langer.
Wat een verhaal! Als je er eenmaal inzit, ben je zo ontzettend benieuwd hoe het verder gaat. Het verhaal draait om een infiltrant. De Stockholmse politie heeft al maandenlang een ex-crimineel als infiltrant in een Poolse drugsbende. Deze infiltrant wordt vrijwillig gevangen gezet voor iets wat hij niet gedaan heeft (met een nep dossier). Al na een aantal dagen laten ze hem barsten en zorgen ze ervoor dat bekend wordt dat hij een infiltrant is. Hij is vanaf dat moment zijn leven niet meer zeker en -schijnbaar- niemand weet dat hij onterecht in de gevangenis zit.

Favoriete passage [nooit geweten]:
Hij controleerde de oven. Die was warm, vijftig graden. Hij deed de koelkast open, de thermometer op de bovenste plank, vier graden, net als bij de bloemist. Hij moest nog twee graden omlaag [...]De ovenhandschoenen lagen in een van de laden met bestek, hij legde een tulp op elke handschoen en schoof ze in de warme oven, de ronde knoppen vlakbij het venster. Dit moment vond hij altijd prachtig. Het voorjaar en het leven in het uiteinde van een groene steel verpakt. De knoppen ontwaakten in de plotselinge warmte, om voor het eerst hun kleuren los te laten. Hij haalde ze eruit toen de knoppen ongeveer een centimeter open waren, hij mocht niet te lang wachten, zich niet verliezen in de schoonheid van kleuren en leven.
Hij legde ze op het aanrecht, haalde het pakje condooms tevoorschijn, zonder ribbels en zonder glijmiddel en absoluut zonder geur, priegelde voorzchtig een half condoom in elke knop en vulde dit mespuntje voor mespuntje met amfetamine, drukte het stevig aan zodat er zo veel mogelijk in kon[...] Ze moesten daar tien minuten bij min achttien blijven liggen. Tot de knoppen zich hadden gesloten en met verschoten kroonbladen weer in slaap waren [...] De volgende keer zouden ze bij kamertemperatuur opengaan, op het bureau van een directeur.
Op het moment dat hij dat wilde.

Beoordeling:

zielsverwanten van Loes den Hollander

Titel: Zielsverwanten
Auteur: Loes den Hollander
Uitgeverij: Karakter uitgevers
Gelezen in de periode: 21 maart tot 23 maart

Recensie: Lekker spannend boek. De hoofdpersoon John heeft een eigen restaurant en grijpt op een dag een dief in de kraag die zijn kassa inhoud probeert te stelen. Hij breekt zijn neus. John moet een taakstraf van 240 uur uitvoeren in een verzorgingstehuis. In het verzorgingshuis gebeuren onverwachte dingen waarbij een aantal mensen sterft. Spannend tot op het laatst en je wordt -ook als ervaren thrillerlezer- volkomen verrast hoe het verhaal afloopt.

Mooiste passage (laatste woorden van john als zijn moeder sterft):
"Je was eerder klaar met leven dan je misschien zelf wilde, zei hij. Dit zou kunnen betekenen dat je je op iets anders moet voorbereiden. Voor mij mag je wel wachten met terugkomen tot ik ook ben gearriveerd. Ik wil het de volgende keer graag nog eens samen met jou doormaken en dan alsjeblieft een beetje langer. Het kon niet, wist hij, maar toch meende hij iets van een glimlach op haar gezicht te zien."

Grappigste passage (een mannelijke bejaarde klaagt over de vrouwen in het verzorgingstehuis):
"Je weet soms niet wat je hoort, het gaat alleen over henzelf. Ze hebben allemaal de oorlog meegemaakt en denk je echt dat ze er iets van geleerd hebben? Welnee. Dat zit elkaar de hele dag te beloeren, te bespioneren, te bekritiseren en jaloers te zijn. Zeg nou zelf, wat valt er eigenlijk jaloers te zijn als je billen en je borsten alleen nog uit vel bestaan en je elke avond je tanden in een bakkie moet leggen?"

Beoordeling:

gebroken licht van kim edwards

Titel: gebroken licht
Auteur: kim edwards
Uitgeverij: arbeiderspers
Gelezen in de periode: 18 tot 21 maart

Recensie: wat een mooi verhaal. Nog even en ik heb hem uit. Gegeven: er wordt in de zestiger jaren een tweeling geboren. Een gezonde jongen en een meisje met het down syndroom. De vader is arts en voert het meisje af en geeft haar aan de zuster mee. Vertelt de moeder dat het meisje is overleden! De zuster houdt haar zelf en voedt haar op. Boek over moed, doorzettingsvermogen, liefde, wanhoop, angst, keuzes, overspel, puberteit. Kortom het hele leven komt voorbij.... Ben zo benieuwd of de moeder ooit te horen krijgt dat ze een levende dochter heeft. Nog 83 bladzijdes dan is hij uit (wordt vervolgd). Inmiddels is het boek uit, ben gistervaond opgebleven om hem uit te lezen. Wat een bijzonder einde. Ik verklap niks want je moet hem zelf lezen.

Favoriete passage:
" Zonder aarzeling hield ze de stofzuigermond bij het beschadigde nest. De wespen reageerden agressief en haar wang en arm prikten bij hun aanblik, maar met een tikmend geluid verdwenen ze in de stang, met een geluid als van eikels die op een dak vallen. Ze zwaaide met de stofzuigermond alsof het een toverstaf was en zoog alle boze insecten op, inclusief de resten van het nest. Al gauw was er geen wesp meer te zien. Ze liet de stofzuiger aanstaan terwijl ze zoekend rondkeek naar iets waarmee ze de mond kon afsluiten. Deze wespen, die drukke beesten
Die het op haar voorzien hadden, mochten natuurlijk niet ontkomen. Ze stak de stang in de grond, maar toen begon de stofzuiger vreemde geluiden te maken. Plotseling viel haar oog op de uitlaat van haar auto. Ja, de stang paste er precies in..."

Beoordeling:

Vuurtorenwachter van Camilla Lackberg

Titel: Vuurtorenwachter
Auteur: Camilla Lackberg
Uitgeverij: Anthos
Gelezen in de periode: 13 tot 16 maart 2011

Recensie:
Absolute aanrader!!! Camilla is mijn favoriete schrijfster, ik heb al haar boeken.
In principe zijn al haar boeken los te lezen, want het zijn verhalen op zich, maar het is veel leuker als je ze in de goede volgorde leest. De hoofdpersonen Patrick en Erica komen in alle boeken terug. Ook Anna, dan en de vaste club van het politiebureau komen steeds terug en leer je beter kennen.
Vooral de cliffhanger uit zeemeermin deed mij verlangen naar het vervolg. Anna en Erica hoogzwanger samen in de auto krijgen een frontaal auto ongeluk.
Razend kanp aan haar boeken is dat heden en verleden door elkaar heenlopen en aan het eide allemaal samenkomen.

Favoriete passage:
" Mama is verdrietig, zei Emma en ze keek Erica aan. Ze slaapt aldoor en papa zegt dat dat komt doordat ze verdrietig is. Ze is verdrietig omdat de baby in haar buik heeft besloten naar de hemel te gaan en niet bij ons is komen wonen. En ik begrijp de baby best, want Adrian is hartstikke lastig en Lisen plaagt ons aldoor. Maar ik zou heel lief tegen de baby zijn geweest. Echt waar! Heel lief.
Dat weet ik meiske. Maar de baby vindt het vast ook hartstikke leuk om tussen de wolken te stuiteren.
Net als op trampolines? Emma's gezicht klaarde op....."


Beoordeling:

Duisternis van Gillian Flynn

Titel: Duisternis
Auteur: Gillian Flynn
Uitgeverij: de Boekerij
Gelezen in de periode: 8-12 maart 2011

Recensie:
Leuke recensie van gelezen en ze werd aangeraden door Karin slaughter (een van mijn favorieten). Nooit eerder iets van gelezen, dus maar even in de bieb geleend. Best wel een spannend boek, vanuit verschillende hoofdpersonen van de familie Day wordt het verhaal verteld in het verleden en heden, de titels van de hoofdstukken geven aan wie en wanneer, bijvoorbeeld: Libby day, nu.
De familie day die bestaat uit moeder met drie dochters en een bijna volwassen zoon hebben een catastrofe meegemaakt in 1985. Iemand moordt in een avond de moeder en twee dochters uit,. De jongste dochter Libby rent weg en overleeft, maar moet wel door de kou een aantal tenen en een vinger missen. De zoon Ben wordt beschuldigd en zit al 20 jaar in de gevangenis als het verhaal begint. Is hij nou wel of niet schuldig.
Leuk: er wordt langzaam maar zeker steeds meer duidelijk en je wordt steeds benieuwder naar het echte verhaal.
Minder leuk: de duivelsverhaallijn en het onterechte beschuldigen van pedofilie spraken mij niet aan in het boek.

Favoriete passage (lekker cynisch):
" Ik weet niet eens hoe iedereen hier heet. Als een van die vrouwen het hoekje om zou gaan, zou ik niet eens 'Ach, die arme mevrouw Zalinsky is gestorven' kunnen zeggen. Ik zou moeten zeggen: 'Dat ouwe secreet van de overkant is de pijp uit'... "

Beoordeling:

Contract van Lars Kepler

Titel: Contract
Auteur: Lars Kepler
Uitgeverij: Cargo
Gelezen in de periode: 4 tot 8 maart

Recensie:
Lars Kepler is het pseudoniem van het zweedse schrijversechtpaar Ahndoril. Ik vind ze beter dan Nicci French. Erg spannende verhalen. Na het eerste boek van hen (hypnose) was ik erg benieuwd naar deze titel. Ben absoluut positief verrast, deze is veeeel beter. Wat een spanning, al meteen in het eerste hoofdstuk!
Als het had gekund had ik hem in een ruk willen uitlezen. De onderwerpen die in het boek doorelkaar lopen zijn: een bloedstollende achtervolging, klassieke muziek en wapenhandel. Een boeiende en afwisselende combinatie.

Favoriete passage (net nadat ze haar zus dood heeft gevonden aan boord van een schip):
" Als ze op het achterdek komt, hapt ze naar adem alsof ze bijna is gestikt. Ze hoest en kijkt rond met een ijskoude angst in haar lichaam. Honderd meter verder op de oever ziet ze een vreemde man in zwarte kleren. Op de een of de andere manier begrijpt Penelope hoe het in elkaar steekt..... "

Beoordeling: