Vlammen (deel twee na de Hungergames)

Titel: Vlammen
Auteur: Suzanne Collins
Uitgeverij: van Goor
Gelezen in de periode: 26/27 maart 2012

Ik was afgelopen week samen met een goede vriendin naar de film : the hunger games. Het speelt zich af in een toekomstig Amerika, verdeeld in 12 districten. Van elk district moeten twee tieners tussen de 12 en 16 jaar oud vechten in een arena totdat er slechts een over is. Ik hoorde pas later dat er ook een boekenreeks van is. Ben meteen begonnen in deel 2!

Recensie:
Het zat er natuurlijk dik in: Katniss is nog niet af van president Snow. Deel een eindigt niet zoals de organisatie van de hongerspelen zich hadden voorgesteld. Niet een maar twee overlevers, die zich afzetten tegen de organisatie. Ze zetten zich af tegen de heersende politiek. De acties van Katniss leveren oproeren op in diverse districten. Om dat de kop in te drukken, vaardigen ze aparte hongerspelen uit. Elk district moet een man en een vrouw leveren uit eerdere winnaars van de hongerspelen. Katniss en Peeta zullen opnieuw moeten strijden in een arena. Wat voor arena zal het dit keer zijn? En wie is vriend en wie is de vijand?
Een met bloedregens, alleen maar zout water, giftige mist, gevaarlijke apenmutanten en vogels die stemmen nadoen van vrienden en familie.

In een woord: wow.
In een ruk uitgelezen en niet veel geslapen.

Favoriete passage:
De ongrijpbare regen houdt plotseling op, net als de storm vorig jaar in de arena. Vlak daarna zie ik hoe er langzaam een mist optrekt vanuit de richting waar het net nog plensde. Gewoon een reactie. Koele regen op de dampende grond, denk ik.
De mist kruipt gestaag naar ons toe. Sommige flarden kronkelen naar voren en krullen zich dan als vingers om, alsof ze de rest van de muur met zich meetrekken. Terwijl ik toekijk, voel ik hoe mijn nekharen overeind gaan staan. Er klopt iets niet aan deze mist. Hte voorste gedeelte beweegt zich te regelmatig naar voren om natuurlijk te kunnen zijn. En als hij niet natuurlijk is....
Een misselijkmakende, weeige geur dringt mijn neusgaten binnen en ik draai me om naar de anderen, schreeuw dat ze wakker moeten worden.
In de paar seconden die ik nodig heb om de anderen te wekken, springen de blaren op mijn lijf.

Beoordeling:****
Enne, ik zou de film gaan zien!

Wat je niet wilt zien

Titel: Wat je niet wilt zien
Auteur: Steve Mosby
Uitgeverij: Bruna
Gelezen in de periode: vanaf derde week maart 2012

Recensie:
Alex Connor is op de vlucht voor herinneringen aan de dood. Na de zelfmoord van zijn vrouw Marie is hij door Europa gaan reizen, niet in staat om zijn oude leven weer op te pakken. Als zijn beste vriendin Sarah vermoord wordt en haar lichaam onvindbaar blijkt, keert Alex onmiddelijk terug om haar te zoeken....

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar wat een lekker ziek boek. Dat je dit als schrijver kunt verzinnen! Ik had nog niet eerder een boek van Mosby gelezen, maar ben benieuwd naar andere titels.
Het verhaal zit zodanig in elkaar dat je als lezer steeds een stukje wreedheid in flarden krijgt aangereikt. Als het een film zou zijn, zou je steeds op het puntje van je stoel zitten, zonder dat je helemaal doorhebt hoe het gaat. Pas op het laatst wordt er meer duidelijk, maar niet echt alles.
Een aantal onderdelen in het boek zijn bijvoorbeeld:
- de website doyouwanttosee.co.uk waarop foto's maar ook video's geplaatst worden van moordslachtoffers of zelfmoorden
- een man wordt opgepakt in een auto die van binnen volledig bekleed is met zwart papier (om licht buiten te houden), die na een ongeluk honderden liters bloed op straat lekt en ijzingwekkend gilt als de deur van zijn auto wordt geopend
- een veiling waarbij geboden kan worden op een bestelbusje van een vermeende moordenaar. Tijdens de biedingen is duidelijk te horen dat er zich nog een slachtoffer in de auto bevindt die in leven is!

Favoriete passage:

Ik had het gevoel dat hier in geen jaren iemand was geweest, misschien niet meer sinds mijn vrienden en ik hier niet meer kwamen [...]
Alleen had iemand hier een vuur gestookt.
Het zag er vers uit en rook ook zo.
Iemand was hier tamelijk kortgeleden geweest. Iemand had hier gezeten, had zich gewarmd bij het vuur.
Ik bleef staan luisteren. Er was nu helemaal geen geluid te horen.
kijk om je heen.
De diepe stilte werkte op mijn zenuwen.
Kijk om je heen en maak dan dat je wegkomt.
[...]
Ik bleef als aan de grond genageld staan.
Het was moeilijk te zien of het echt iemand was of niet, maar het leek er sterk op. Er lag daar iemand, gekleed in het blauw en ineengekrompen in de struiken.
[...]
leoni: Ik zal verder niet teveel verklappen, maar het is een blauwe rugzak en erin zit een fles met opgedroogd bloed.




Beoordeling: ****

Moord.net

Titel: Moord.net
Auteur: Schrijversduo Buthler &Ohrlund
Uitgeverij: De fontein
Gelezen in de periode: begin maart 2012

Recensie: Overal ter wereld worden mensen vermoord. Ogenschijnlijk allen zonder motief. Van de daders ontbreekt steeds elk spoor. Logische verdachten hebben allen een alibi. Wat blijkt? Er is een wereldwijd online netwerk opgezet van moord op bestelling. Wil je iemand vermoorden dan kan dat geregeld worden!
Delicten worden niet opgelost om dat er nooit een duidelijk motief aanwezig lijkt. Nou dat klopt. Een jong meisje in Zweden wordt bruut doodgeschoten door een Duitse ingenieur die ze nog nooit heeft ontmoet. Een Amerikaanse soldaat breekt de nek van een ICT specialist op een finse veerboot. Gewone burgers veranderen in koelbloedige moordenaars.

Het verhaal leest lekker weg. Het criminele internet netwerk wordt heel goed uitgewerkt en komt erg geloofwaardig en beangstigend over, maar je wordt niet echt gegrepen door een van de hoofdpersonen.
Er wordt steeds maar een onderdeel van het verhaal verteld. De moordscenario's zitten goed in elkaar, maar je leeft niet mee, simpelweg omdat je te kort stilstaat bij een personage. Is de ene moord afgewerkt, dan ga je alweer door naar de volgende.
De grootse hoofdpersonages zijn de criminelen zelf en die zijn gewoon niet sympathiek genoeg om mee mee te leven.

Favoriete passage:
Giuseppe trapte het gaspedaal tot op de bodem in en kreeg hem niet eens in de tweede versnelling. Hij hoorde een doffe klap, voelde iets tegen de auto slaan, zag het lichaam voor de motorkap opzij vallen en een attachekoffertje door de lucht vliegen. Hij trapte op de rem en hoorde een raar geluid onder de auto. Het lichaam was onder de auto terechtgekomen en zat daar nu vast! Giuseppe had al zijn zelfbeheersing nodog om niet in paniek te raken. Hij voelde dat het zweet hem op het voorhoofd stond toen hij de auto in zijn achteruit zette en weer plankgas gaf. De wielen van de Opel draaiden wild rond en de auto vloog achteruit. Giuseppe zag een levenloos lichaam op straat liggen. De man lag voorover en op zijn zij. Gelukkig lag hij niet met zijn gezicht naar Giuseppe toe, die zich misselijk voelde worden.
Hij zette de auto in zijn een, liet de koppeling los en gaf opnieuw gas. Ditmaal makte hij een bochtje in een poging met zijn rechtervoorwiel het hoofd te raken.
Het geluid was afschuwelijk, alsof er iets werd vermalen, en maakte hem nog misselijker. Hij had het gevoel alsof hij moest overgeven.
Giuseppe moest het zeker weten. Er stond teveel op het spel. Hij stopte, stapte de auto uit en liep naar het levenloze lichaam. Hij moest vechten tegen de miselijkheid toen hij de straaltjes bloed uit oren en mond van de man op het asfalt zag stromen.
Hij rukte zijn rechterhandschoen uit en legde twee vingers op de halsslagader van de man. Geen teken van leven.

Beoordeling:***(*)