Auteur: Roslund & Hellstrom
Uitgeverij: De Geus
Gelezen in de periode: 22 maart tot 26 maart 2011
Recensie:
Ik moest echt even wennen aan de schrijfstijl. Vooral in het eerste gedeelte van het boek wordt er zo snel geschreven. En dan letterlijk hoor, echt zinnen van slechts 3 tot 6 woorden. Ik ben erg gewend aan lange zinnen en moest echt even omschakelen. Toen het verhaal eenmaal liep en je alle hoofdpersonen uit elkaar kon houden, werden de zinnen langer.
Wat een verhaal! Als je er eenmaal inzit, ben je zo ontzettend benieuwd hoe het verder gaat. Het verhaal draait om een infiltrant. De Stockholmse politie heeft al maandenlang een ex-crimineel als infiltrant in een Poolse drugsbende. Deze infiltrant wordt vrijwillig gevangen gezet voor iets wat hij niet gedaan heeft (met een nep dossier). Al na een aantal dagen laten ze hem barsten en zorgen ze ervoor dat bekend wordt dat hij een infiltrant is. Hij is vanaf dat moment zijn leven niet meer zeker en -schijnbaar- niemand weet dat hij onterecht in de gevangenis zit.
Favoriete passage [nooit geweten]:
Hij controleerde de oven. Die was warm, vijftig graden. Hij deed de koelkast open, de thermometer op de bovenste plank, vier graden, net als bij de bloemist. Hij moest nog twee graden omlaag [...]De ovenhandschoenen lagen in een van de laden met bestek, hij legde een tulp op elke handschoen en schoof ze in de warme oven, de ronde knoppen vlakbij het venster. Dit moment vond hij altijd prachtig. Het voorjaar en het leven in het uiteinde van een groene steel verpakt. De knoppen ontwaakten in de plotselinge warmte, om voor het eerst hun kleuren los te laten. Hij haalde ze eruit toen de knoppen ongeveer een centimeter open waren, hij mocht niet te lang wachten, zich niet verliezen in de schoonheid van kleuren en leven.
Hij legde ze op het aanrecht, haalde het pakje condooms tevoorschijn, zonder ribbels en zonder glijmiddel en absoluut zonder geur, priegelde voorzchtig een half condoom in elke knop en vulde dit mespuntje voor mespuntje met amfetamine, drukte het stevig aan zodat er zo veel mogelijk in kon[...] Ze moesten daar tien minuten bij min achttien blijven liggen. Tot de knoppen zich hadden gesloten en met verschoten kroonbladen weer in slaap waren [...] De volgende keer zouden ze bij kamertemperatuur opengaan, op het bureau van een directeur.
Op het moment dat hij dat wilde.
Beoordeling:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat ontzettend lief dat je de moeite wilt nemen om commentaar achter te laten!
Dat stel ik zeer op prijs.
Liefs Leonibg