Uitglijder

Titel: Uitglijder
Auteur: Loes den Hollander
Uitgeverij: Karakter uitgevers
Gelezen in de periode: 22 juli tot 24 juli 2011

Recensie:
Al vrij veel boeken van Loes den Hollander gelezen. Deze viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Het verhaal liep niet zo lekker als ik gewend ben van haar. Op zich wel een spannend gegeven. De recensent Gustaaf Jelle de Volte is ervan overtuigd dat hij naast recenseren ook zelf heel goed een thriller zou kunnen schrijven. Dat doet hij dan ook. Ineens is niet alleen zijn vrouw spoorloos verdwenen maar is ook zijn manuscript en zijn backup usb stick niet meer te vinden. Gustaaf vermoedt dat iemand hem te grazen wil nemen. Zeker omdat het verdwijnen van zijn vrouw steeds meer begint te lijken op de thriller die hij zelf heeft geschreven.
Hoop dat het bij deze uitglijder blijft, want ik ben beter van haar gewend.


Favoriete passage:
Er begon een duister vermoeden in hem te rijzen en de gedachte alleen al benam hem bijna de adem. Op een avond vroeg hij het. 'Krijgen we soms een baby?'Hij verwachtte dat zijn moeder zou zeggen: 'Er komt helemaal geen baby.' Maar ze riep verrukt:'Je hebt het al geraden, vind je het niet geweldig? Misschien wordt het een zusje, je zou toch wel een zusje willen hebben? Of een klein broertje? Dan leer jij hem alles, je zult zijn grote voorbeeld zijn. Zijn held.
Hij staarde haar aan.
Zeg eens wat, je bent toch blij? We hadden nooit gedacht dat er nog een kindje bij zou komen.
Hij haatte haar en het verbaasde hem niet eens.
[...]
Kijk me eens aan en zeg me na: Mama houdt het meest van mij.
Hij draaide zijn rug naar haar toe en weigerde antwoord te geven.
Drie dagen later was zijn moeder dood.


Beoordeling: **(*)

Voor ik ga slapen

Titel: Voor ik ga slapen
Auteur: SJ Watson
Uitgeverij: Anthos

Gelezen in de periode: eerste week van juli 2011

Recensie:
Dit boek intrigeerde me in eerste instantie door de boeiende foto op de kaft. Totaal geen tekst te zien, alleen dit oog. De schrijver zei me niks, had er nog niet van gehoord. Dat bleek te kloppen, want het is zijn eerste boek. Deze schrijver komt uit Engeland en volgde in 2008 een schrijverscursus. Wat een spannend en goed eerste boek! Het boek leest vlot. De zinnen zijn prettig geschreven en je zit al snel in het verhaal. Het boek draait om een vrouw. Zij heet Christine en wordt elke ochtend wakker naast een vreemde man. Wat al snel blijkt is dat zij een groot geheugenverlies heeft en elke dag opnieuw denkt dat in het verkeerde huis in het verkeerde bed wakker wordt naast een vreemde man. Briljant gegeven en goed uitgewerkt. Ik zal niet teveel uitwijden over het verhaal om niet teveel te verklappen, maar zodra christine begint met een dagboek bijhouden en elke ochtend wordt gebeld door haar psychiater om haar daaraan te herinneren wordt het beetje bij beetje duidelijk dat niks is wat het lijkt!!!

Favoriete passage:
Het dringt ineens tot me door. Morgen weet ik hier niets meer van. Daarom heeft Ben de schooltas meegenomen. De foto's zitten erin. Het plakboek. Hij zal me helemaal opnieuw moeten uitleggen wie hij is en waar we zijn.
Ik vraag me af of ik mijn dagboek heb meegenomen. Dan herinner ik me dat ik het in mijn tas heb gestopt. Ik probeer rustig te worden. Vanavond leg ik het onder mijn kussen en dan vind ik het morgen terug en lees ik het. Alles komt goed [...] Ik loop naar de deur en dan zie ik het. Rechts van mij. De badkamer. De deur staat wijd open. Een bad, wc, wastafel. Maar het is de vloer die mijn aandacht trekt en me de stuipen op het lijf jaagt. Het is een tegelvloer met een ongewoon patroon: zwarte en witte tegels wisselen elkaar af in wilde diagonalen.
Mijn kaken komen van elkaar. Ik krijg het ijzig koud en meen mijzelf te horen schreeuwen. Nu weet ik het. Ik herken het patroon. ik heb niet alleen Brighton herkend. Ik ben hier eerder geweest. In deze kamer.


Beoordeling:****(bijna *)

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Titel: De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Auteur:Jonas jonasson
Uitgeverij: Signatuur

Gelezen in de periode: juni 2011

Recensie:
Wat een heerlijk boek! Er gaat geen hoofdstuk voorbij zonder op zijn minst een glimlach op je gezicht. Het verhaal draait allemaal om de 100-jarige Allan die "opgesloten" zit in een verzorgingstehuis. Op de dag van zijn verjaardag ontsnapt hij uit het raam. Er ontstaat een soort zwaan kleef aan waarbij Allan onderweg allerlei -ietwat vreemde- types om zich heen verzamelt. Er vallen wel wat doden in het boek en toch voel je nog steeds de grootste sympathie voor de hoofdrolspelers. Tijdens zijn leven heeft Allan al veel meegemaakt, waarvan veel verweven lijkt te zijn met echte historische gebeurtenissen zoals de ontwikkeling van de atoombom, de Spaanse burgeroorlog, de Chinese revolutie, e.d. Diverse beroemde personen komen voorbij: Einstein, Charles de Gaulle, Truman, Roosevelt, Kim il sung. Allan kende ze allemaal! Sterker nog: de meeste namen adviezen van hem aan.
Hartverwarmend, dolkomisch boek: Lezen!

Favoriete passage (een van de moorden):

Wie ooit zijn voet in de kleverige drab waaruit verse olifantenpoep bestaat heeft gezet weet dat het bijna onmogelijk is om te blijven staan. Hompies achterste voet gleed weg, hij zwaaide met zijn armen in een poging zijn evenwicht te bewaren, deed nog een stap naar achteren waardoor hij met twee voeten in de derrie stond, viel hulpeloos achterover en belandde zachtjes op zijn rug. Zit Sonja, zit, zei Allan [...] Haar achterwerk landde op iets zachts en warms, er klonk een dof krakend geluid en een korte piep [...]
Dat was nummer twee zei Julius. Wat een verdomde klerezooi zei de schoonheid.



Beoordeling:
****