vrijdag 9 september 2011

De noodkreet in de fles/Jussi Adler Olsen

Titel: De noodkreet in de fles
Auteur: Jussi Adler Olsen
Uitgeverij: Prometheus
Gelezen in de periode: eind augustus 2011

Recensie: Deel 3 in de reeks van serie Q. Ditmaal een echte aanrader! Tot nu toe de beste in de reeks. Carl krijgt van Schotse collega's een fles met daarin een brief. Het is al senl duidelijk dat deze brief ooit is geschreven met bloed. Aan Carl, Rose en Assad de taak om uit te pluizen wat er ooit heeft gestaan. Het blijkt een smeekbede om hulp uit 1996. Iemand haalt het in zijn hoofd om steeds twee kinderen uit een gezin te kidnappen. Een kind komt heelhuids terug, de ander wordt bruut omgebracht. Geen van de ouders heeft ooit aangifte gedaan of heeft hun kind als vermist opgegeven. Het blijkt in alle gevallem te gaan om strenggelovige gezinnen.
Het is een intrigerend, erg spannend verhaal. Je wordt er werkelijk in gezogen!
Leuk detail: Rose lijkt een tweelingzus genaamd Yrsa te hebben. Maar is zij wel echt haar zus?

Favoriete passage:
Ze draaide haar pols deze ene vrije centimeter achteruit naar het karton en liet de vlam een moment rustig aan de zijkant van de doos likken. Toen liet ze haar greep los en zag de smalle blauwe vlam gelig en breder worden. Heel langzaam bewoog hij als een streep licht naar boven. Bij iedere centimeter die hij zich naar boven wist te kangen liet hij een zwart spoor van roet achter. Dat wat zojuist had gebrand, doofde uit. Als een streep kruit naar niets. (...)
Toen werd de geur sterker.
Ze sloeg haar ogen op en zag een gele gloed, die zich boven op de stapel dozen vermengde met een fonkelend blauw licht.
Even later flakkerde het schijnsel van de vlammen boven haar.
Het brandde.
Ze had gehoord dat bijna iedereen die omkwam bij een brand, stierf door rookvergiftiging, en als je jezelf in veiligheid wilde brengen, dan moest je langs de grond onder de rook door kruipen.
Ze wilde dolgraag doodgaan aan rookvergiftiging. Dat klonk als een genadige, pijnloze dood.
Het probleem was alleen dat ze niet kon kruipen en dat de rook omhoogging. De vlammen zouden haar te pakken krijgen voor de rook. Ze zou levend verbranden.
Toen kwam de angst.
Haar laatste, definitieve angst.

Beoordeling:*****

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat ontzettend lief dat je de moeite wilt nemen om commentaar achter te laten!
Dat stel ik zeer op prijs.
Liefs Leonibg