zondag 1 april 2012

Spotgaai (deel 3 van de hungergames)

Titel: Spotgaai
Auteur: Suzanne Collins
Uitgeverij: van Goor
Gelezen in de periode: eind maart 2012


Omschrijving: Katniss overleefde tot twee keer toe de Hongerspelen, het macabere evenement dat een keer per jaar wordt georganiseerd om de bevolking van Panem eraan te herinneren dat er niet te tornen valt aan het dictatoriale regime. Maar dat regime begint nu toch echt te wankelen. Rebellen nemen Katniss mee vanuit de arena van de tweede Hongerspelen naar het ondergrondse dertiende district. De regering heeft daar geen vat op, zodat er verregaande plannen voor een revolutie kunnen worden uitgewerkt. Terwijl deze voorbereidngen in volle gang zijn, herstelt Katniss van de verwondingen die ze opliep tijdens haar tweede Hongerspelen. President Snow waarschuwt Katniss dat hij iedereen van wie ze houdt kapot zal maken als de rebellen hun plannen voortzetten. Hoe gaat Katniss om met deze druk, zal ze de spotgaai worden?

Recensie: Het boek leest weer als een trein. Een hele spannende trilogie met goed uitgewerkte karakters en een verhaallijn die toch steeds weer verrast. Peeta lijkt dit deel echt te zijn overgestapt naar de vijand, hij doet zelfs een poging om Katniss uit te schakelen. [ Ook leuk voor tieners! Mijn dochter is gisteravond begonnen aan deel 1 en is inmiddels op p. 217.]

Favoriete passage:
Peeta.
Hij leeft nog - ik weet niet hoe het met hem gaat, maar hij leeft nog en hij is hier. Niet meer bij Snow. Veilig. Hier. Bij mij. Over een minuut kan ik hem aanraken. Zijn glimlach zien. Zijn lach horen.
Haymitch grijnst naar mij. Nou, kom op, zegt hij.
Ik ben er helemaal duizelig van. Wat moet ik zeggen? O, wat maakt het uit wat ik zeg? Peeta zal toch wel door het dolle zijn, wat ik ook doe. Hij zal me waarschijnlijk toch wel kussen. Ik vraag me af of het net zo zal voelen als die laatste keer op het strand in de arena, waar ik van mezelf tot nu toe niet aan heb mogen denken.
Peeta is al wakker en zit met een verbijsterde blik op de rand van zijn bed terwijl drie artsen hem geruststellen, met een lampje in zijn ogen schijnen en zijn hartslag controleren. Ik ben teleurgesteld dat mijn gezicht niet het eerste is wat hij heeft gezien toen hij wakker werd, maar hij ziet het nu. Zijn uitdrukking wordt ongelovig, en ik zie nog een andere emotie die ik niet goed kan thuisbrengen. Hartstocht, Wanhoop, vast allebei, want hij duwt de dokters aan de kant, springt overeind en komt naar me toe. Ik ren hem tegemoet en spreid mijn armen om hem te omhelzen. Hij steekt zijn handen ook naar mij uit, om mijn gezicht te strelen denk ik.
Mijn lippen willen net zijn naam zeggen als zijn vingers zich om mijn keel sluiten.



Beoordeling:*****

3 opmerkingen:

  1. Hoi Leonie, mijn dochter wil graag naar de film van de hongerspelen. Fijn om bij jou te lezen hoe en waar het over gaat. Het lijkt mij inderdaad een spannende serie. Nu weet ik zeker dat ik de film ook wil zien en waarschijnlijk dan ook de boeken wil lezen!!
    Groetjes Mary

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie en vlotte schrijfstijl. Het is in tegenstelling tot vele andere geen verhaal dat al twintig maal verteld is. Zeer goede verhaallijn met een mooi plot en een mooi einde. Ik zal zeker de twee andere boeken van de reeks nog eens lezen.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat ontzettend lief dat je de moeite wilt nemen om commentaar achter te laten!
Dat stel ik zeer op prijs.
Liefs Leonibg